Zima!

Dzień dobry!


Okej, starczy tych wymówek, że mam dużo zajęć, blablabla, że nie mam natchnienia, blablabla. Okej. Tak jest. Tak było. Ale nie zawsze będzie kolorowo. A jak już sie powiedziało "A" to trzeba powiedzieć "B" i kontynuować tej mój mały strawek internetu;). Pilnujcie mnie, jakbym słabła!

Nie wiem, czy u Was też spadł śnieg. U mnie zrobiła się bajka! Obawiam się, że nie utrzyma się długo. Że to dopiero taki pierwszy, który zaraz się stopi... :(. Ale i tak się jaram! W pokoju w mieszkaniu mam już rozwieszone kolorowe lampki. Jedne wiszą, jedne leżą na parapiecie. I ten śnieg dopełnił dzięła. Jestem zachwycona!



Odkąd pamiętam, było mi wiecznie gorąco. Latem zawsze znoszę upał gorzej niż cała reszta świata. Oczywiście, lubię się powygrzewać na słońcu (nie dłużej niż kilka minut) i godzinami mogę pływać w jeziorze (na co przez ostatnie dwa "lata" nie miałam czasu), ale ŚNIEŻNA ZIMA to jest to! Nie taka deszczowa, ciepła i bez śniegu. Taka z zaspami, bałwanem, sankami, kuligiem i ogniskiem, rzucaniem się śnieżkami i zmarzniętym nosem. Gdy śnieg pada i pada. I jeszcze wtedy, gdy wieczorami światło latarni dodaje temu wszystkiemu TOTALNIE bajkowego klimatu. Może warto się czasem zatrzymać i chłonąć? Tak po prostu. Może nawet nie zwróciliście nigdy na to uwagi. A polecam Wam gorąco. Świat jest piękny! Tylko ludzie po prostu czasem zawodzą ;).

Od dzieciństwa kochałam zimę. Może właśnie przez wspomnienia z nią związane. Co roku na kilka dni przed świętami oglądaliśmy (i oglądamy nadal!) rodzinnie "Opowieść wigiliją". Moim zdaniem najpiękniejszą wersję, jaka powstała. O taką, o :

Jeżeli mam być całkowicie szczera, to choinka jest u Nas ubrana co roku bardzo wcześnie, już na początku grudnia! A w tym roku mój brat ubrał ją już tydzień temu;). I nie wstydzimy się tego!:) Początkowo reszta rodziny i znajomi mieli z Nas niezły ubaw, sami się z tego śmieliśmy. Co nie zmienia faktu, że i tak robimy po swojemu :).

Mówcie co chcecie, śnieg to jest MAGIA!

Okej, może jestem wariatką, że tak się wszystki zachwycam. A może właśnie nie;). Tyle kopów dostałam i dostaję od życia, że zamierzam się jarać WSZYSTKIM na około. I od tej pory przyciągac same dobre rzeczy. A jak życie (lub ktoś) znowu zacznie mnie kopać (fizycznie lub psychiczne) to oddam! I to jak najbardziej fizycznie;).

A Wy lubicie śnieg? Jaracie się tak jak ja, czy po prostu Was wkurza? Jesteście wariatami czy twardostąpającymi po ziemii ludźmi?

Cześć! :)