Nie-perfekcjonizm i ja!

Cześć!

Bardzo, bardzo mi wstyd, ale dopadł mnie TOTALNY, CAŁKOWITY, NIEWYBACZALNY, ale jak najbardziej ludzki LEŃ. Sama sobie musiałam dać kopa w tyłek. I wziąć się za wszystko na nowo. I za pisanie. I tak sobie pomyślałam, że skoro już mowa o tym lenistwie, co to mnie dopadło...

Prefekcjonizm.



Nie jestem na niego podatna. Ani trochę. Ale trochę mi wstyd. Większość ludzi jednak dąży do bycia perfekcyjnym. A ja...owszem, reperuję się, udoskonalam. Robię coś dla siebie, dla bliskich i dla świata;). Ale wiem, że perfekcyjna nigdy nie będę. To wiem na pewno. Choćby się waliło, paliło, choćbym się zes...no po prostu nie dam rady :D. Popełniam masę błędów. Odnoszę miliony małych porażek. Mimo pozytywnego myślenia - zawsze się coś nawinie. Przyznaję się bez bicia!

Czy jest Nas więcej? Halo? Hop, hop? Ktoś? Ktokolwiek?

Mam nadzieję, że tak. Miłoby było:). Ale... nawet gdybym miałą zostać ostatnią nieperfekcyjną osóbką na świecie - nic na to nie poradzę.

Są dziewczyny, które zawsze idealnie się ubiorą.
Idealnie dopasują wypowiedź do sytuacji.
Idealnie dobiorą słowa.
Nigdy nie palną nic głupiego.
Nie śmieją się za głośno i nigdy się nie oplują.
Nie potkną się na prostej drodze i o własne nogi.
Nie zahaczą  rękawem o klamkę wychodząc z sali.
Nigdy nie zabruczy im w brzuchu na cały głos.
Nigdy nie zaczną seplenić czy mówić niewyraźnie.
Nigdy nie zaplącze im się język.
Nigdy nie wejdą w psią kupę.
Nigdy nic nie przesolą.
Ani nie przepieprzą.
Nie przypalą ciasta.
Nie uderzą się o framugę.
Ani nie wybuchną niekontrolowaną złością.
Zawsze zrobią dobrą minę do złej gry.
I zawsze są uśmiechnięte, nawet gdy w środku właśnie rozpada im się serce na milion kawałków.

Ideały.
Pefekcyjne kobiety, jak najbardziej godne naśladowania.
I ja!;)